Kiedy jest przefilozofowanie?

Napisałem do kumpla o tym, co się dzieje i jak to widzę, a on mi odpisał, że przefilozofowałem. No to odpisałem, że z tym przefilozofowaniem jest tak, że ono nie jest wtedy, kiedy ludziom kończą się pomysły na filozofowanie, tylko przefilozofowanie jest wtedy, kiedy pomysły na filozofowanie kończą się filozofom. Przy okazji – odpisując, jak odpisałem, wprowadziłem podział na dwie klasy: na ludzi i filozofów :-)

Bryan Magee napisał, że Ray Monk po tym, jak pierwszy raz rozmawiał z Karlem Popperem, powiedział tak: - Wiesz, że rozmawiałeś z wielkim filozofem, a nie po prostu z mądrym człowiekiem.

Monk ma rację. Pewnie czasami zdarza się, że filozof jest mądrym człowiekiem, ale tu nie ma automatu.

Jest taki film – Filozofowie (The Philosophers). Dość marny film, ale mówią tam parę dobrych rzeczy, między innymi ten gościu, który uczy dzieciaków filozofii zadaje takie pytanie: - Kto uważa, że sednem wartościowego życia jest radzenie sobie? – Dobry tekst, w punkt.

Mark Rowlands w książce Filozof i wilk napisał, że filozofia wyniszcza. Rowlands ma rację, bo filozofia wyniszcza.

Wracam do tezy z początku tekstu:  z przefilozofowaniem jest tak, że ono nie jest wtedy, kiedy ludziom kończą się pomysły na filozofowanie, tylko przefilozofowanie jest wtedy, kiedy pomysły na filozofowanie kończą się filozofom.

Amen.